''BİR FİKRET OTYAM GELDİ GEÇTİ.!''

Anadoluyu elek elek eleyen, izini süren, kederine tanık olan, çorak toprakların üzerindeki toplumları inceleyen, gidemediği diyarların kalmadığı, nakış nakış zeytin gözlü, badem yüzlü gelin ve genç delikanlıyı resimleyen, kavim kardeşleri incelerken, Anadolu zenginliğiyle ulu bir dervişe dönecek kadar bilgelenen ve bilgisini toplumların her katmanına ulaşılmasını sağlayan, kadının çilesini görebilen, sussus yazların çoraklığına tanıklık eden, toprakların ruhunu okuyan bir Fikret Otyam geldi geçti.''

19 Aralık 1926 yılında Aksaray'da doğmuştur. Ünlü besteci ve orkestra şefi olan ağabeyi Nedim Vasıf Otyam ve diğer ağabeyleri gibi altı yaşından itibaren babasının eczanesinde çalışmaya başlamıştır. Eczaneye gelen köylülerden dinlediği hikayeleri defterine günübirlik not etmiş, sonra bunlar 1945-1946 yıllarında İstanbul'da Gece Postası gazetesinde yayınlanmıştır.

İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'ni bitirdikten sonra, Dünya Gazetesi Yazı İşleri Müdür Yardımcısı olmuş, ayrıcaünlülerin kitap kapaklarını ve iç resimlerini de çizmeye başlamıştır. Daha sonra 1956'dan itibaren Ankara'da Ulus gazetesinde, 1962'den itibaren de Cumhuriyet gazetesinde sanat ve siyaset yazarlığı yapmıştır.

Resim çalışmalarını Cumhuriyet gazetesinden emekli olduktan sonra (1979) yoğun biçimde sürdürmüştür. Resimlerinin konusu 1950'li yıllardan itibaren Anadolu'nun doğası, halkı ve yaşantısını yansıtmaktadır. Akademik bir eğitim görmüş olmasına karşın, akademicilikten uzak, geleneksel çizgileri temel alan bir tarz, renkçi-lekeci eğilim resimlerine yannsımaktadır. İlk resim sergisini 1952 de açan sanatçı günümüze kadar yurt içi ve yurt dışında otuzun üzerinde sergi açmıştır ve resimleri birçok yurt dışı müzelerinde ve özel koleksiyonlarda yer almaktadır.

Kitapları: Hu Dost, 40 Yıl Önce 40 Yıl Sonra, Kara Sevdam Anadolum, Mayınlar Çiçek Açmaz, Mayınlı Topraklar Üzerinde, Kanlı Gömlekler, Adı Yemendir, Harran Koçaklaması, Can Arkadaş, Ceylanlar Suya İndi, Arkadaşım Orhan Kemal ve Mektupları, Pavli Kardeş, Ağlama Anam Şu Bizim Gazipaşa ve İsmet Paşalı Yıllar.

Resim Sergileri: "Onlar Grubu" ile sergileri (1947-1953), Memleketimden İnsan Manzaraları (1976), İnsan Manzaraları (1978), Filiz Otyam ile ortak yurt içi ve yurt dışı resim ve dokuma sergileri (1981-1997).

Geride bıraktığı yüzlerce eser, ödül ve çalışma kaldı. Bu çalışmaların tümüne yer vermek imkansız olduğu için, kısaca bir kaç çalışmasına ancak yer verebildim!
Bir-gün öleceksek, böyle ölmeliyiz diye düşünüyorum. Ne mutlu ona'ki, geride kendi yaşar kılacak eserlerle bir bütün olarak hep yaşiyor olmasıdır.
Alevi geleneklerine göre defnedilmesini arzulayan ustaya büyük saygı ve sevgilerimle selamliyor ve anısının önünde saygıyla eğiliyorum.

İpek Bayrak..
10.08.2015