VURDULAR ÇOCUK YANIMI.!

Ölüler taşıdım omuzlarımda,
heybemde ki çocuk sesleri
çığlık içinde ağlaşırken,
zalimin gülüşünde
boğuldu kanım.!

sessizliğime ağladım
her seferinde
çaresiz,
umutsuzluğum umuda dönüşmediği
anda öldüm,
ölümle bilerce kez.!
Daha ne olsun ki?
ben yaşadıkça
sen kan yuttukça,
gazze'den
rojova ya,
yağmurlara yenik düşen roboski'den
suriye ye;
ölen her çocuğun nefesindeydim
her yerden.

vurulan bendim, sendin ve bizlerdik,
kaybolduk duvarların yıkıntısında
binlerce kez,
sessimiz çocuktu her yerde
göz yaşlarımızdan yüzen
nehirler gibi.!

Hepimiz çocuktuk
öldük masumiyetimizle.
Zalimin döktüğü kanda
boğulduk
herbirimiz,
birçok yerde.!

30.7.2014 İpek Bayrak..