Ne ağlayanlar aynı yerinde
ne çaresizlikler kaldı geride
zulüm kol gezdi mahallenin göbeğinde,

kentler korkuyla
bakar dört duvarın ardında
tüm ışıklar sönük gam taşır geleceğine.!

hangi keder büyür
insan yüreğinde?

Türkülerin ağıtları düştü tenime,
sustum kendimle
parçalarım kaldı geride.

gönlüm yaralı gönlüm gam taşır
hüzünlü bahçelerime.

gel yar ol yaradan ol
dağılsın doruklarımda ki bulutlar

dağların heybeti kadar üşüyor ruhum
buz tutar şehirlerin sesizliği

dilim konuşmaz haykırışlarım suskun,
hergün bir başkadır
memleket kederimle.!

Sehirler, şehirler sesiz ağliyor benimle.!

İpek Bayrak...