11 Nisan 2012 Çarşamba

Bir gün evi düzenlerken fark ettim. Bir de baktım ki, benden çok Yaman''ın eşyaları var...Küçük küçük poşetlerle sızmıştı. Aşk bir sızma halidir... Yaman o kadar temiz bir adamdı ki ona kızamazdınız. Bir o kadar da yiğitti. Ben derdim ki; bu adam ne zaman yorulacak! Meğer acelesi varmış...Herşeyi o kadar yoğun, hızlı ve coşkulu yaşıyor ve yaşatıyordu ki büyüleyici bir şeydi bu. Ben köşeleri çok olan bir insandım. Yaman beni eğitti... Aşk kendinden vazgeçme halidir, kendi benliğini ezmeden ''biz'' olabilme halidir...İnsan egosu denetlenmesi en güç şeydir. Bunu ancak aşk becerebilir, sadece aşk ile üstünden atlayabilirsiniz... Biz birbirimize karşı çok saygılıydık... Eee bazen de sıkılırdık, hele üç beş aydır bir aradaysak birbirimizin gözüne bakardık, önce kim gidecek diye, böyle nefes molaları da verirdik... Döndüğümüzde yepyeni bir enerji ve hasret bekliyor olurdu bizi... Aşk bazen de bir kıyamama halidir... Şunu çok açık yüreklilikle söyleyebilirim, o benden daha iyi bir insandı...O kadar bebek, o kadar adam, o kadar temiz, onun kadar beklentisiz, onun kadar temiz yaşamayı öğrenmeye çalıştım. Buradan bir öğretmen öğrenci ilişkisi anlaşılmasın...O, o kadar ahlaklı ve temizdi ki, yaşam biçimi ve duruşu karşısında başka türlü olamazdınız. Onun yanında kirli kalamazdınız. Böyle bir şölen gibi, bir lunapark gibi sevdalık yaşayınca bu görkemi taşımayan her şey bir çadır tiyatrosu gibi geliyor insana...Bu ateşle yanma hali o kadar derinden, için için yanıyor ki, dönüp bir başka ölümlüyü yakmaya içi elvermiyor insanın...Yaman’la her günümüz sevgililer günüydü...Eşine bu kadar çok çiçek getiren bir adamı daha analar doğurmamıştır...Biz birçok defa sabah uyanıp birlikte gün doğumunu seyreder, ne bileyim çingene vapuruna binip sabah erken boğaz’ı turlardık.Bugün eksik olan ne? Bu topraklarda eksik aşk ve mutluluk kutsanmaz, ayrılık ve acı kutsanmıştır... Birlikteliklerdeki tutku kutsanmaz da, ayrılıklardaki tutku kutsanır hep...Yaralarıyla mutlu olmaya daha yatkın bir kültüre sahibiz biz..

Meral Okay ~ Bir Nefes İstanbul
 
Hayat kendi içinde bir yolculuktur..Zengini fakiri, iyisi kötüsü, ayirt etmeden kendi hanesine çeken ölümün gerçek yüzü! anlık yaşamdır bizlerin yaşadığı bu kadar kötülüğü, bunca zülmü yapmak, yaşamı eziyetli hale çevirmenin mantığını anlamakta zorlanıyor insan! Bunca üretkenliğiyle göçüp giden ve zamanının en verimli çağında aramızdan ayrılan bu yüce dost ve arkadaşımızı, ışıklarla yolcu eder, sevgilerimle anıyorum..Üretmenin yaratmanın kadını erkeği olmaz! Meral Okay'in, üretkenliği toplumsal olguya çok iyi uyarlanışı ve bir kimlik kadar, net olmayi başarmıştı..Meral, aşkına ve değer verdiğin ikinci hayatında ki, yolculuğunda eşinle bir araya gelmeyi başardın sonunda! Hani sorardın ya, insan bir ölüye nasıl aşk ile bağlı kalır diye? senin içinde ki, aşk diri kaldığındaydı can! Sevgiyle sarıl aşkın koynuna. Seni sevgiyle öpüyorum... Hak, yardımcın olsun...
 Muharrem Fırat YAMAN USTAYI BİR DAHA YALNIZ BIRAKMA OLUR MERAL ABLACIĞIM ONA SIMSIKI SIKI SIKI ÇOK SIKI SARIL BİR DAHA BIRAKMA OLURMU HİÇ IŞIKLAR İÇİNDE YATIN BİZİMDE ÇOK UZUN SÜRMEZ BİR HAYRANINIZ OLARAK SİZE KAVUŞMAM YAKINDIR KANSERİ SİZLERİ GÖRDÜKÇE İLİKLERİME KADAR HİSSEDİYORUM SİZ BÜYÜK USTALAR ÖNÜNDE EĞİLİYORUM HEP ALKIŞLADIM ÖMÜR BOYU ALKIŞLAYACAĞIM
 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder